landol. a fénypontok várost alkotnak, a homokszemek
a repülőtér színkörét. szintje van, padlója,
melyre két gyertyát helyez egy srác éppen,
hogy a légiforgalmat irányítsa. ma este sikerül is, az engedelmes
levegő oszloppá nő, megtartja a szárnyakat,
melyek megfeszítve éneklik: „alija, alija”,
ahogy a gép eltűnik. mert nincs állam, ahol
még feljebb lehetne emelkedni. e szó bukott
a föld alá, falta fel fehér, zsíros halait, most hálót
vet. határjelző bójaként bólogat,
majd mikor elszundít a fiú, egyirányú
légifolyosókat lát, a repülők
fogadalmi ajándékként felfüggesztve, rakéták aranyszegei
a kupolába szúrva, ahol tetszés szerint égbolt
emelhető, miközben alattuk egy
(ide írd a szín nevét, ide a melléknevet) szív
elszorul, kienged, megmozdul és reszketni kezd.
(Tel Aviv, 2014. december)
kabai lóránt és Kellermann Viktória fordítása
tu wstaw nazwę koloru, tu wstaw przymiotnik
ląduje. światła łączą się w miasto, ziarenka piasku
w kolorystykę lotniska. ono ma poziom, podłogę
na której właśnie chłopak ustawia dwie świeczki,
aby kierować lotem. dziś mu się uda, uległe
powietrze uformuje kolumnę, wesprze skrzydło.
to, napięte, zaśpiewa „alija, alija”,
samolot zniknie. bo nie ma państw, do których
można się wznosić. to słowo nurkowało
pod ziemią, jadło jej tłuste ryby, teraz stawia
sieć. pogranicznik kiwa głową jak pława,
a gdy przysypia, widzi jednokierunkowe
korytarze powietrzne, samoloty
zawieszone jak wota, złote gwoździe rakiet
wbite w kopułę. tam można konstruować
dowolne firmamenty, podczas gdy pod nimi
(tu wstaw nazwę koloru, tu wstaw przymiotnik) serce
zaciska się, rozkurcza, porusza i drży.
(Tel Aviv, grudzień 2014)
